Bloemen als dansers

Iemand gooit de rozen door elkaar

Bordes der Groningers

Een boom als een wiebelende blokkentoren

De rustende boom (pdf)

De Zeven Hommes Nesten

Links
een boom als een wiebelende blokkentoren



Kinderlijk naïef lijken de tekeningen van Margriet Diertens: een boom wordt een stam met zijbalkjes en een bladerwolk, een tak is een staaf met een rij blaadjes en een blad is een rondje met een streepje. Eenvoudiger kan niet. Maar wie verder kijkt, constateert dat een wolkig vlak met balkjes ook een blad kan zijn. Het lijkt er echter niet meer toe te doen, wat Diertens' werk precies voorstelt. De Groningse kunstenares laat zich inspireren door organische vormen die ze in de natuur tegenkomt. Met een haast wetenschappelijke blik ontleedt zij de flora tot op essentiële onderdelen om vanuit contouren, lijnen, balkjes en stippen haar eigen natuur op te bouwen. Het wordt een spel waarbij vlakverdeling, verhoudingen en ritme de regels vormen.
Op deze manier schept Diertens een nieuwe orde, maar geeft ze ook structuur aan ons kijken naar de natuur om ons heen. Want ondanks de abstracte weergave blijft de organische oorsprong door haar tekeningen heen sijpelen. Een tekening van een wiebelende blokkentoren, waarbij rechte balken om en om op elkaars uiteinden balanceren, herinnert dan nog in de verte aan de natuurlijke bron: wie door blijft abstraheren kan niet anders concluderen, dan dat een boom slechts bestaat uit een stapel takken en een blad uit een verzameling nerven.

Schouder

Dit spelen met abstracte en organische vormen zorgt voor de spanning in de tekeningen van Diertens. Telkens wanneer in eerste aanblik een associatie is gelegd, treedt een tekening langzaam naar voren als een harmonieus concept van lijnen en vlakken. Evenzo verandert een verzameling contouren na langer kijken in een concreter beeld.
In de kleine tentoonstellingsruimte van het Centrum voor Beeldende Kunst (cbk) waar deze tentoonstelling is te zien, de Cella, hangen de werken dicht naast en tegenover elkaar. Daardoor zijn er makkelijk verbanden te leggen tussen de tekeningen. Zo kijk je min of meer mee over de schouder van de kunstenaar en ga je vanzelf mee in het denkproces van Diertens. En voor je het weet ben je deelnemer in een prettig spel van kijken en vergelijken.

Illand Pietersma
Recensie Dagblan van het Noorden
‘Tekeningen’, solotentoonstelling van Margriet Diertens, CBK Groningen 1999